Αν ήταν όλα αλλιώς το αίμα
δεν θα έλιωνε στις γυμνές τους σάρκες,
τα μάτια τους κλειστά
στο θρήνο του πολέμου
και ζωγραφίζοντας την ελευθερία
δάκρυζαν και χάνονταν
σαν τα φθινοπωρινά φύλλα.
Αν ήταν όλα αλλιώς
λευκά πουλιά
θα τους αγκάλιαζαν
τα σύννεφα θα τους ταξίδευαν
στ’ ουρανού τα μέρη
και πιάνοντας τα χέρια τους
θα φωτιζόταν όλη η γη
γιατί η ελευθερία
δεν θέλει Σιωπή.
του Γιάννη Μ. (Γ΄3)